Niedoczynność tarczycy
Wprowadzenie
Niedoczynność tarczycy to najczęstsza choroba endokrynologiczna u psów w wieku dorosłym. Wynika z pierwotnej niewydolności tarczycy (najczęściej zanik limfocytarny lub idiopatyczna atrofia). Rzadko występuje hipotyreoza wtórna (niedobór TSH).
Objawy
Apatia, nietolerancja wysiłku Nietolerancja zimna, apatia Przyrost masy ciała mimo braku apetytu Suche, łamliwe futro, łysienie symetryczne (tuz bez świądu) Bradykardia Neuropatie obwodowe: porażenie n. twarzowego, przedsionkowy zespół
Charakterystyczne cechy
Dotyczy najczęściej psów średnich i dużych ras.
Choroba przewlekła
Może dawać objawy neurologiczne.
Zwykle brak objawów ze strony tarczycy (nie jest powiększona!)
Rozpoznanie
Badania krwi:
T₄ całkowite – obniżone
TSH – podwyższone
Warto zbadać fT₄ (bardziej czuły w diagnostyce)
Cholesterol ↑, TG ↑, łagodna niedokrwistość, wzrost CK
Testy dodatkowe:
TSH-stymulacja (rzadziej stosowana klinicznie)
Diagnostyka różnicowa z eutyreozą pozatarczycową.
Leczenie
0,02–0,04 mg/kg PO SID (lub BID, jeśli szybki metabolizm)
Kontrola poziomu T₄ po 4–6 tygodniach
Dawkę dostosowujemy do objawów i wyników
Rokowanie
Dobre – objawy zwykle cofają się w ciągu 1–2 miesięcy
Neurologiczne mogą wymagać dłuższego czasu
Leczenie dożywotnie
Notatki praktyczne- zapamiętaj!
Nie oznaczaj T₄ podczas ostrej choroby – spadek wynika z eutyreozy pozatarczycowej
Bradykardia + łysienie + apatia = myśl o hipotyreozie
U psów z hiperlipidemią – wyklucz niedoczynność tarczycy
