TOKSYKOLOGIA

Vetknow

Wiedza jest nic nie warta,

jeśli się nią nie dzielisz.

TLENEK WĘGLA

Substancja czynna:

Tlenek węgla

Toksyczna dla:

Pies, Kot 

Dawka toksyczna

Objawy kliniczne:

Układ sercowo-naczyniowy: tachykardia, arytmie, hipotensja, ceglano-czerwone błony śluzowe
Układ nerwowy: zaburzenia świadomości, niezborność, ślepota, głuchota, napady padaczkowe. Mogą mieć charakter ostry lub opóźniony.
Układ oddechowy: przyspieszone oddechy, zwiększony wysiłek oddechowy, skurcz oskrzeli. Towarzyszyć może uszkodzenie dróg oddechowych spowodowane wdychaniem dymu.

Zawsze należy zwrócić uwagę na potencjalne poparzenia, uszkodzenia rogówki lub obrażenia dróg oddechowych spowodowane działaniem wysokiej temperatury

Objawy w badaniach dodatkowych:

Minimalna ilość badań to morfologia, biochemia i badanie moczu w celu oceny funkcjonowania pracy organów wewnętrznych i potencjalnego wykluczenia innych przyczyn.

Jeśli to możliwe pomiar poziomu COHb(Karboksyhemoglobina). Wartością normalną dla psów jest <1%.
Gazometria krwi tętniczej.
Pulsoksymetria i pomiar saturacji nie jest przydatny w tym zatruciu – wartości są często zafałszowane(podwyższone). Pulsoksymetr nie jest w stanie rozróżnić oksyhemoglobiny od karboksyhemoglobiny!

Wszyscy pacjenci po ekspozycji na tlenek węgla powinni być uznani za pacjentów z obniżonym utlenowaniem krwi.

Leczenie

Brak specyficznej odtrutki, jednak taką można uznać tlen.

Pacjent powinien być jak najszybciej przeniesiony na „świeże powietrze” i otrzymać suplementację tlenu.

Podstawą leczenia jest suplementacja tlenem, która przyspiesza eliminację COHb.

W powietrzu atmosferycznym(~21% O2) czas półtrwania COHb to około 4-6 godzin.
Po intubacji i wentylacji czystym tlenem czas półtrwania jest skrócony do około 40-80min.

Większość pacjentów udaje wyprowadzić się przy suplementacji tlenem w boksie tlenowym(~40-60% O2) lub podawaniem tlenu przez sondę nosową(~40-60% O2), dopóki stężenie COHb nie wróci do normy (najczęściej 24-48 godzin).

Płynoterapia dożylna w celu podtrzymania prawidłowej perfuzji tkanek i przeciwdziałaniu hipotensji.

Leczenie poparzeń/uszkodzeń rogówki – w zależności od stanu.

Rokowanie

Ostrożne, pod uwagę należy wziąć również poboczne obrażenia oraz możliwość wystąpienia późnych komplikacji neurologicznych.